akwarium-kokosy ryby wszystko
tetra-robo  
  Strona główna
  Kontakt
  Księga gości
  robo
  Rośliny
  Atlas ryb
  Choroby
  Sprzęt
  Pokarm
  Podłoże
  Dekoracja
  Akcesoria
  Zakładamy akwarium
  Rady dla początkujących
  Wszystko o krewetkach
  Kokos w akwarium słodkowodnym
Wszystko o krewetkach
 

SYSTEMATYKA

Krewetki słodkowodne dopiero niedawno zagościły w akwariach. Wciąż odkrywane sa nowe gatunki i odmiany, raz po raz okazuje się, że niektóre odmiany są jednak odrębnymi gatunkami i vice versa. Książki i artykuły poświęcone systematyce są, jak i w przypadku publikacji z innych dziedzin nauki, w momencie wydania często już nieaktualne. Chcąc być na czasie dobrze korzystać z zasobów sprawdzonych stron internetowych traktujących o systematyce i nazewnictwie. Do takich należy np. http://www.itis.usda.gov

Na chwilę obecną klasyfikacja krewetek wygląda następująco:

Królestwo Regnum: zwierzęta Animalia
Typ Phylum: stawonogi Arthropoda
Podtyp Subphylum: skorupiaki Crustacea
Gromada Classis: pancerzowce Malacostraca
Podgromada Subclassis: pancerzowce właściwe Eumalacostraca
Nadrząd Superordo: raki właściwe Eucarida
Rząd Ordo: dziesięcionogi Decapoda
Podrząd Subordo: Pleocyemata*
Sekcja Infraordo: garnelowce Caridea

Caridea dzieli się na nadrodziny, z których interesują nas dwie: Atyoidea i Palaemonoidea.

Do nadrodziny Atyoidea należy tylko jedna rodzina Atyidae (są to krewetki wyłącznie słodkowodne), do tej z kolei zaliczamy rodzaje:
- Antecaridina
- Atya
- Atyoida
- Caridina
- Halocaridina
- Jonga
- Neocaridina
- Palaemonias
- Paratya
- Potimirim
- Syncaris
- Xiphocaris

Do nadrodziny Palaemonoidea należy wiele rodzin krewetek zarówno słodkowodnych jak i morskich, ale nas jako maniaków krewetek słodkowodnych interesować będzie tylko jedna, a mianowicie Palaemonidae i jej podrodzina Palaemoninae. Należą do niej hodowane w akwariach rodzaje Palaemon i Macrobrachium.

* Z tego co sie orientujemy nie ma jeszcze polskiego odpowiednika tej nazwy. Do podrzędu tego zaliczamy skorupiaki o wspólnych cechach, z których najważniejszą jest inkubowanie jaj przez samicę między pleopodami (odnóżami pławnymi).

BUDOWA CIAŁA KREWETEK

Ciało krewetek składa się z 2 głównych części: głowotułowia (cephalothorax) i części zwanej odwokiem (abdomen).

Głowotułów jest nieruchomy, w przypadku krewetek jest raczej wydłużony. Składa się z głowy połączonej z thoraxem. Pokryty jest karapaksem (pancerzem). Karapaks sięga boków ciała i przykrywa skrzela. Na karapaksie znajdują się elementy, za pomocą których oznacza się przynależność gatunkową: rostrum (dziób) oraz czułki zwane antennami (pierwsza para anten ma nazwę antennule). Służą krewetkom m.in. do dostarczania informacji chemicznych. Fasetkowe oczy krewetek umieszczone są na słupkach ocznych.



Na głowotułowiu znajduje się 5 par odnóży krocznych (razem 10 szuk odnóży krocznych - stąd nazwa rzędu "dziesięcionogi") zwanych pereopodami. Pierwsza para - chelipedy - to szczypce o różnym stopniu rozwinięcia w zależności od rodzaju. Za nimi znajdują się 4 pary odnóży służących do chodzenia - paraeopody. Przed odnóżami krocznymi, po stronie brzusznej, umieszczonych jest 6 par odnóży gębowych - żuwaczki (mandibulae), 2 pary szczęk (maxillae) i 3 pary szczękonóżek (maxilliped). Szczękonóżki służą do wywoływania ruchu wody (i co za tym idzie - lepszego natlenienia), a częściowo jako skrzela.

Odwłok jest ruchomy, porusza się w przód i w tył. Dzieli się na 6 części (segmentów). Pierwszych pięć segmentów wysposażonych jest w odnóża pławne (pleopody), ostatni z segmentów to telson. Wraz z parą uropdów tworzy wachlarz ogonowy krewtki. Wachlarz ogonowy służy m.in. do sterowania podczas pływania. Pod telsonem znajuje się odbyt. Odnóża pławne służą krewetkom do pływania, samicom do trzymania inkubowanych jajeczek, zaś u samcow pierwsza para pleopodów służy jako narząd kopulacyjny.

LINIENIE I WZROST

Ciało krewetek (jak i pozostałych skorupiaków) pokryte jest z zewnątrz pancerzem, zbudowanym z chityny i wysyconym solami wapnia. W przypadku krewetek pancerz jest cieńszy niż u większości skorupiaków. Pancerz jest dość twardy, służy do ochrony znajdujących się pod nim części miękkich. Znajdują się w nim pigmenty odpowiedzialne za kolor krewetki.

Ponieważ pancerz nie rośnie, by doszło do wzrostu krewetki, musi on być co jakiś czas zrzucany. Proces ten nazywamy linieniem. Krewetka w związku z tym procesem nie rośnie stopniowo, a skokowo. Wzrost trwa całe życie, ale z wiekiem jest coraz mniej widoczny. Największe skoki wzrostu obserwujemy u świeżo wyklutych i u młodych krewetek. Dorosłe linieją kilka razy w roku, starsze egzemplarze 1 lub 2 razy w roku. Linienie można też sprowokować - duża podmiana wody na świeżą, zwłaszcza o zmienionych parametrach, często powoduje zrzucanie pancerza. Linienie i produkcja chityny są stymulowane przez hormon, wydzielany przez gruczoły znajdujące się w słupkach ocznych krewetek.

Gdy zbliża się pora linienia, krewetka przestaje pobierać pokarm i staje sie nieaktywna. Ciało krewetki pobiera węglan wapnia i inne potrzebne związki z istniejącego pancerza, tak więc krewetka będzie miększa w dotyku. Następnie ciało się obkurcza, co powoduje jego oddzielenie się od pancerza. Samo linienie trwa dosłownie chwilę, pancerz pęka na szyi a krewetka gwałtownymi ruchami wydostaje się ze "starej skóry". W tym momencie jest całkowicie bezbronna i powinna mieć zapewnione schronienie. Nawet gdy w akwarium nie ma ew. napastników, kryjówki są w tym momencie niezbędne dla dobrego samopoczucia krewetki.

Nowy pancerz jest miękki i nasiąka wodą. Do chwili w której pancerz zacznie twardnieć, krewetka może bez przeszkód rosnąć, a także odbudowywać utracone części ciała (odbudowanie większych części ciała zajmie kilka linień). Z reguły trwa to 2 - 3 dni. Twardnienie następuje dzięki twardnieniu chityny zawartej w pancerzu i wysycaniu węglanem wapnia. Najwięcej węglanu wapnia krewetki pobierają ze starego pancerza oraz z wody przy pomocy skrzeli. Tak więc zjadanie wylinki jest tylko dodatkowym - a nie (jak się ogólnie uważa) głównym - sposobem na przyswajanie wapnia. Rodzaj Macrobrachium wydaje się być najbardziej zainteresowany zjadaniem wylinki, krewetki karłowate i filtrujące mniej. Krewetki niekoniecznie zjadają własną wylinkę, równie chętnie konsumują cudzą, więc jeżeli wylinka nie zostanie zjedzona w przeciągu 3 dni od linienia należy ją z akwarium usunąć - widocznie nie ma na nią amatorów  

ZAKUP KREWETEK

Zakup krewetek powinien być poprzedzony analizą naszego zbiornika. Akwarium, do którego zamierzamy je wpuścić, powinno być dojrzałe i stabilne, urządzone odpowiednio do rodzaju który zamierzamy w nim trzymać. Chcąc obserwować wszystkie ciekawe zachowania tych zwierząt (czy w ogóle widywać nasze krewetki ) dobrze jest urządzić akwarium przeznaczone tylko dla nich. Jeżeli wszystkie wymogi hodowlane są spełnione, możemy udać się do sklepu.

Wzór oraz kolor charakterystyczny dla danego gatunku, odmiany czy formy powinien być wyraźny. Zwierząt znajdujących się w akwarium ze zwłokami współmieszkańców trzeba się wystrzegać. Krewetki transparentne nie powinny mieć białego ani szarego przebarwienia wewnątrz ciała, nie powinny też mieć mlecznego zabarwienia. Czerwone, krwiste plamy wewnątrz ciała mogą oznaczać chorobę. Białe, mechate guzki na pancerzu mogą być oznaką groźnej choroby wirusowej. Nie kupuje się krewetek dorosłych. Długość ich życia jest krótka, a wzrost dojrzałych krewetek jest wolniejszy, w związku z tym trudno jest określić wiek nabywanych okazów. Najlepsze do hodowli są krewetki tuż przed wejściem w wiek dojrzały. Mamy wtedy największe prawdopodobieństwo wyraźnego zwiększenia ich populacji w akwarium.

Mając zamiar bawić się w rozmnażanie krewetek, kupujmy je u sprawdzonych hodowców i sprzedawców. Krewetki przeznaczone do hodowli muszą być zdrowe, ładnie wybarwione, bez wad (zniekształcenia, odbarwienia). Krewetki podejrzanie tanie często są (choć nie muszą) odrzutem hodowlanym bądź mieszańcami różnych gatunków - takie możemy kupić jeśli mają spełniać w akwarium jedynie funkcję "zjadaczy glonów". Starajmy się jednak nie "puszczać w obieg" ich ew. potomstwa.

Zwróćmy uwagę na sposób odławiania krewetek przez sprzedawcę. Osoba niewprawiona nie powininna posługiwać się siatką (nie wolno krewetek na siłę strzepywać z siatki, by nie pourywać im odnóży), lepiej robić to przy pomocy przezroczystego kubeczka lub fajki szklanej.

I na koniec ważna uwaga - koniecznie dowiedzmy się co kupujemy! Importerzy, hurtownicy i sklepy lubią nadawać krewetkom błędne nazwy lub - co jeszcze gorsze - wymyślają własne. Może nam się zdarzyć nabyć śliczną, maleńką krewetkę która - wg. zapewnień sprzedawcy - ma konsumować glony, a w naszym akwarium dorośnie do 20 cm, pożre całą obsadę, wytrzebi roślinność i przekopie podłoże. To naturalnie już BARDZO ekstremalny przykład , tym niemniej warto przed zakupem przejrzeć kilka zdjęć (naturalnie krewetek) i postarać się zidentyfikować zwierzę które zamierzamy kupić.



TRANSPORT

Transport krewetek powinien odbywać się w foliowej torbie. Do torby wrzuca się lekkie elementy z nietoksycznego tworzywa, których krewetki mogą się przytrzymać (małe kawałki gąbki, siatki plastikowej itp.). Czasem do torby wrzuca się mech jawajski lub kawałki roślin. Nie jest to dobre rozwiązanie. Roślina w ciemności będzie pobierała z wody tlen, a tego krewetki powinny mieć pod dostatkiem (dotyczy to zwłaszcza dłuższych okresów transportu - powyżej jednej doby). Ilość powietrza w torbie powinna być co najmniej dwa razy większa niż wody. Ważne jest by krewetki transportowane były w torbach z półokrągłym dnem. Rogi prostokątnych toreb często załamują się w transporcie i istnieje niebezpieczeństwo uwięzienia tam krewetek, które w takim przypadku skazane są na śmierć przez zgniecenie lub uduszenie.

Gatunki z rodzaju Macrobrachium są dość odporne i z reguły bez kłopotów przechodzą trwającą nawet kilkadziesiąt godzin podróż ze sklepu. Warunkiem jest dobrze natleniona woda w pojemniku w którym są transportowane i niezbyt duże zagęszczenie. Dobrze jest też nie przewozić zbyt wielu samców w jednej torbie.
Rodzaj Caridina oraz krewetki filtrujące są bardziej wrażliwe. Jeżeli transport ma trwać więcej niż kilkanaście godzin, pilnujmy by nie kupić samic noszących jaja, gdyż jest bardzo prawdopodobne, że nawet jeśli przeżyją podróż, to po wpuszczeniu do akwarium w niedługim czasie padną.

Podczas transportu należy zadbać o to, by temperatura wody u krewetek zbyt gwałtownie nie ulegała zmianom, przy czym przegrzanie jest bardziej niebezpieczne niż przechłodzenie. Krewetki bardzo źle znoszą przegrzanie oraz - co za tym idzie - spadek zawartości tlenu w wodzie. Jeżeli wiemy że podróż ze sklepu potrwa długo, zaopatrzmy się w pojemniki styropianowe.



AKLIMATYZACJA

Przed wpuszczeniem krewetek do akwarium należy je zaaklimatyzować. Należy w tym celu zgasić światło w akwarium i polożyć torbę na wodzie dla wyrównania temperatur. Następnie dobrze jest sprawdzić pH obu wód. Jeżeli zbytnio się nie różnią (pół stopnia) to aklimatyzacja nie musi być długa. Dwukrotne zwiększenie objętości wody w torbie w ciągu 10 minut powinno w zupełności wystarczyć. Jeżeli pH się znacznie różni czas ten należy wydłużyć nawet do godziny. Częstym objawem zbyt szybkiej aklimatyzacji może być bielenie ciała, zwłaszcza gdy wpuszczamy krewetki do wody o wyższym pH.

Jeżeli w akwarium są ryby, przed wpuszczeniem krewetek należy je nakarmić, by nie reagowały na wpuszczane krewetki jak na podanie pokarmu. Dobrym pomysłem jest wpuszczanie krewetek do zarybionego akwarium w nocy, gdy ryby śpią. Zamierzając wpuścić krewetki do akwarium z obsadą rybną, a w akwarium sklepowym czy hodowlanym przebywały one z rybami, nie wolno zapominać o kwarantannie. Krewetki bowiem mogą przenosić różne choroby.

Nie wpuszczajmy krewetek do niedojrzałego zbiornika. Nawet odporniejsze gatunki nie zniosą obecności amoniaku i azotynów. W nieustabilizowanym jeszcze (ale z dojrzałym filtrem) akwarium można ew. pokusić się o Caridina japonica, która pomoże w opanowaniu plagi glonów. Inne krewetki wymagają akwarium stabilnego.

Niektóre krewetki w transporcie i tuż po wpuszczeniu do akwarium bardzo często tracą barwy. Nie należy się tym przejmować gdyż po kilku lub kilkanastu godzinach wraca ich właściwe ubarwienie.

ROZMNAŻANIE KREWETEK

U krewetek rozród może przebiegać w dwóch różnych formach, przy czym forma rozmnażania nie jest cechą różnicującą rodzaje. Rozród krewetek ma ścisły związek z linieniem - póki nie wyklują się młode samica nie może zmienić pancerza, dlatego z reguły kopulacja odbywa się tuż po jej wylince.

PRZEOBRAŻENIE ZUPEŁNE (holometabolia) - jest charakterystyczne dla prawie wszystkich gatunków krewetek wielkoramiennych, dla filtrujących i niektórych karłowatych. Młode po wykluciu z jaj przechodzą szereg stadiów larwalnych nim staną się młodymi krewetkami. Wykluwają się jako naupliusy mające 3 pary odnóży i pływają w toni wodej odżywiając się coraz to większym planktonem. Kolejne segmenty ciała pojawiają się po kolejnych wylinkach - młode w międzyczasie przechodzą przez stadia zwane protozoea, zoea i postlarva.



Wyklucie się z jaj i rozwój przez pierwsze tygodnie życia odbywa się w wodzie słonawej lub morskiej. Ponieważ większa część miotu z reguły nie przeżywa pierwszych etapów krewetkowego żywota z powodu niezwykle małych rozmiarów (co czyni je łatwą zdobyczą), samica "na wszelki wypadek" składa nawet do wielu tysięcy mikroskopijnych jaj. Krewetki rozmnażające się w ten sposób są trudne w hodowli akwariowej. W przypadku gatunków hodowanych w celach spożywczych (np. Macrobrachium rosenbergii) zostały opracowane pewne metody pozwalające na uzyskanie i odchowanie jak największej ilości potomstwa - są one jednak niemożliwe do przeprowadzenia w warunkach akwariowych. Stosunkowo najlepiej opisaną krewetką, trzymaną w akwariach i reprezentujacą tę formę rozrodu, jest Caridina japonica. Z tego co wiemy w Polsce nikomu jeszcze sztuka rozmnożenia Caridina japonica się nie udała, ale warto spróbować http://www.aquadesign.pl/artykuly_html/AAmanosbreeding.htm



PRZEOBRAŻANIE NIEZUPEŁNE (hemimetabolia) - charakterystyczne dla większości krewetek karłowatych (rodzaj Caridina) i niektórych wielkoramiennych (np. Macrobrachium assamensis). Młode przechodzą wszystkie stadia larwalne w jajach i wykluwają się jako miniaturowe krewetki. Od dorosłych różni je (poza rozmiarem) brak organów płciowych, które pojawiają się w trakcie kolejnych wylinek. Ponieważ wyklute młode są w pełni uformowane i stosunkowo duże (co zwiększa znacząco ich szanse na przeżycie), ilość jaj u samicy nie przekacza kilkudziesięciu sztuk. Młode jedzą od razu to samo co rodzice.
Krewetki te są łatwe do rozmnożenia i odchowania w warunkach akwariowych. Najważniejszym etapem jest pierwsze stadium, czyli pierwsze 24 godziny życia. W tym czasie dochodzi do pierwszej wylinki i część młodych może jej nie przeżyć, zwłaszcza gdy w akwarium są ryby które mogą je pożreć. W przypadku krewetek karłowatych nie musimy obawiać się o bezpieczeństwo maluchów ze strony rodziców, w przypadku krewetek wielkoramiennych trzeba zadbać o odpowiednią ilośc kryjówek bądź odłowić młode do osobnego zbiornika, w przeciwnym razie znaczna część miotu może zostać zjedzona.
U niektórych gatunków młode od razu mają ubarwienie rodziców, u innych są początkowo przejrzyste i potrzebują czasu by się wybarwić.

 

Zdjęcia

  • Atya gabonensis podczas filtrowania:


  • Neocaridina denticulata sinensis "Fire Red" nosząca żółte jaja:
  •  


  • Neocaridina cf. zhangjiajiensis "White Pearl" :


  • Atya gabonensis podczas linienia:


  • Atya gabonensis - portret :


  • Atya gabonensis - grupowe filtrowanie:
  •  


  • Atyopsis moluccensis odfiltrowująca plankton:
  •  


  • Caridina sp. "Blue" skubie tabletkę:
  • -


  • Macrobrachium assamense pożera neonka:


  • Macrobrachium lanchesterii - sjesta na liściu:



  • FILMY:

  • Atya gabonensis podczas filtrowania:
  •   
     
    © Robert Reluga        
    ZEGAR  
       
    tetra-robo  
      akwarium moje życie moja pasja  
     
     
     
    Dzisiaj stronę odwiedziło już 1 odwiedzający (1 wejścia) tutaj!
    Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
    Darmowa rejestracja